31 okt 2007

Daarheen en weer terug...

... en zoals reedsaangekondigd ging de reis deze keer naar Valencia! Op vrijdag had ik les dus zouden we pas daarna vertrekken. Groot was mijn verontwaardiging toen de professor doodleuk na tien minuten zei dat de les gedaan was omdat hij nog naar een congres moest. Hadden we daarvoor ons vertrek uitgesteld! Soit. Op naar Valencia!

En het was weer geweldig. Met de auto op het gemakje richting kust tsjokken, om er een parkeersplaats te zoeken, tevens onze slaapplaats voor de nacht. Na een bezoekje aan de plaatselijke Carrefour beschikten we over alle benodigdheden voor een geslaagde avond, bij de branding, bajo una luna llena! Het was gezellig Duits-Engels kletsen tot diep in de nacht met kaarslicht en een flesje wijn. Op en top vakantie! De volgende dag lieten we de natuur en haar rust voor wat ze waren en zetten aan richting Valencia-city. De slaap - uit de eerste nacht in de auto bleek dat het concept nogal aan de krappe kant was - en de regen speelden ons echter parten. Na een wandeling die we uit de Lonely planet plukten waren we al aan het eind van ons Latijn.

Dag twee dan. Iets uitgeslapener. Opnieuw richting Valencia, om deze keer eerst een wandeling te maken door het park dat zich bevindt in de bedding van een opgedroogde rivier. Dit keer liet de zon ons niet in de steek. We kwamen onderweg heel wat interessantheden tegen. Zo waren er de voetballende peuters (vier jaar oud maar wat een talent! het is wat ik u zeg.) en de vele speeltuinen. Het kind in ons kwam weer naar boven alsof het nooit was weggeweest en als kleine aapjes klommen we in het klimrek en kropen op de schommel. Om daarna langdurig uit te rusten. Blijkbaar is het lichaam toch al niet meer zo jong als de geest! Of we waren nog steeds niet helemaal gewend aan het slapen op de achterbank.
Daarna weer richting citycenter om de stad nu in zonlicht en volle glorie te aanschouwen. We bezochten nog duizend en een dingen, die ik mij al lang niet meer allemaal herinner. Maar dat het schoon was, is een feit. Als u in de buurt bent van Valencia, ga dan zeker eens langs. Mocht u geïnteresseerd zijn in wat bewijsmateriaal, werp dan even een blik op onderstaande foto's.

Intussen alweer in Madrid, waar ik nu wel even ga blijven, ondanks de kleine vakantie die we hier hebben ter ere van alle heiligen in de hemel. De universiteit staat niet stil en ik ga mij eens achter mijn boeken zetten dit weekend. Zucht. Gelukkig is er vanavond nog eerst een echte Halloween-party! Er is echt geen ontkomen aan. Blijkbaar wordt dat overal buiten in België duchtig gevierd... Enfin, als het leuk was, hoort u het wel. Zwijg ik erover in alle talen, dan weet u ook hoe laat het is.

Gegroet!
Bij kaarslicht op het strand
Palmbomen, de stad staat er vol mee
Plaza de Ayuntamiento
Voetballende peuters in volle actie
Een gebouw dat we bezochten maar waarvan we niet weten wat het is
Ontbijt met zicht op zee. Hier: zicht op ons, niet op de zee.
Road-trippin'...
... doorheen het prachtige Spaanse herfstlandschap

30 okt 2007

Ode

Op aandringen van de webmasters van plazadesaliva.blogspot.com en omdat ik het eigenlijk ook al lang had moeten doen, maak ik nu even tijd om op deze blog een poëtisch moment in te lassen. Een moment om even stil te staan bij de vrienden die ik hier al maakte en hoe leuk deze Erasmus-mensen zijn. Een ode.
Tip voor de gebruiker: u kan onderstaande foto's best bekijken met zachte kamermuziek op de achtergrond en vergeet niet af en toe die traan weg te pinken.


Willem (l.) & Jasper (r.) De sociologen uit respectievelijk Brugge en Gent. Hen liep ik hier als een van de eersten tegen het lijf en dat was een bijzonde rgoede zaak. Twee toffe kerels. Een verademing ook om af en toe in het Nederlandste babbelen en mopjes te kunnen maken. Misschien daarom ook dat ik hun moppen van de betere soort vind (meestal toch...)
vlnr: Jasper, Claudia en Julia. De eerste is zoals u weet een Gentenaar. Claudia - steeds van de partij als er ergens een feestje is of als er een culturele uitstap op het programma staat - vertegenwoordigt het Duitse volk en Julia - veel feestjes. minder culturele uitstapjes - staat voor Oostenrijk. Los daarvan zijn ze ook gewoon leuk.

De Valencia-vrienden. Oftewel Claudia en Benni (Benjamin) die meereisden naar Valencia.

Deze foto lijkt al een eeuw geleden te zijn gemaakt, op een van de feestjes toen het nog de hele nacht warm was en de volgende dag nog geen les. U ziet vlnr: Alex, ikzelf en Willem. De jongen die bovenaan zweeft is Paul. Hem kom ik nooit tegen overdag, alleen per toeval af en toe op een feestje. Alex - een Engels/Duitse muzikant - valt niet echt onder de categorie "Erasmusvrienden" want hij was hier maar tijdelijk en is alweer naar huis. Wat jammer is.

The guys. Vlnr ziet u Dimitris, Benni en Philip. Dimitris is een hilarische Griek die geweldige imitaties van Amerikanen kan neerzetten. Hij is een van de weinigen die hier ook het hele jaar blijft. Benni is een al even grappige Duitser die alleen al door de manier waarop hij praat op de lachspieren werkt. Philip, een Brusselaar, is eveneens entertainer in hart en nieren. Combinatie van deze drie is onevenaarbaar. Ik hou van ze!

Philip en Valerie. Valerie (van Bruhhe) woont samen met Philip en Benni in een piso waar ik - zoals zij het zelf zegt - "altijd welgekomen ben". Ze is een geweldige dame en sinds kort ook mijn jogging-partner.

Gabriël. Een 26-jarige Duiter en eeuwig avonturier. Vertrekt volgend jaar in zijn eentje op wereldreis.

Jasper en Johanna. Jasper kent u al. Johanna is een stijvolle lady, mede-Leuvenaar en mede-Koning Kevinner. Ik was vaag op de hoogte van haar plannen om ook op Erasmus te gaan in Madrid. De eerste dag kwamen we elkaar tegen en sindsdien zijn we dat blijven doen.

Lisa en Willem. Lisa is een geweldige Duitse! Ze studeert Historia del Arte en daardoor kom ik haar regelmatig tegen op de faculteit. We aten samen al menig middagmaal. Heeft ook avonturierkriebels in haar bloed en hopelijk gaan we binnenkort eens samen op reis.

24 okt 2007

Over tennis en nieuw bezoek

Queridos amigos!

Tijd voor een nieuwe update, zo lijkt me. Daarom kruip ik nu weer achter mijn computer, op het terras van mijn buurvrouw, hopend om ergens een internetsignaal op te pikken. U merkt, internet is nog steeds niet helemaal wat het moet zijn. Maar goed: wat er hier allemaal gebeurde sinds mijn laatste houd-de-wereld-op-de-hoogte post…

De voorbije twee weken vond hier het tennistoernooi “Masters van Madrid” plaats. Net als bij mij tot een tijdje geleden het geval was zult u hier waarschijnlijk nog nooit van gehoord hebben en denkt u waarschijnlijk dat het hier om een tweederangstoernooi gaat. Niets is minder waar! De toppers van het mannentennis maakten allen hun opwachting. Voor wie het iets zou zeggen: zelfs de nummers één (Federer), twee (Nadal) en drie (zijn naam ontgaat me even) van de wereld waren van de partij. Ik was me wel vaag bewust van de nabijheid van deze tennis-klassebakken, die immers voor een tijdje in dezelfde stad vertoefden als ikzelf (maak dat mee!) maar had er verder nog niet echt over nagedacht. Tot vorige week. Carolina belde me met de vraag of ik diezelfde avond nog mee naar een tennismatch zou willen gaan kijken. Lichte interesse van mijnentwege: “Quien juga?” "Nadal y Murray" Rafaël Nadal! Diezelfde jonge god die ik reeds twee jaar op rij bewonderde in de finale van de Grand Slam in Parijs? Natuurlijk wil ik mee. En zo geschiedde: ik heb genoten van een match tussen de joelende Spanjaarden die allemaal om het hardste riepen om ‘hun’ Rapha naar de overwinning te leiden. Het was echt de moeite waard. Dank u Carolina!

Woensdag was er bezoek uit België. Joke (Koning Kevin gerelateerd) en Koen (Joke-gerelateerd) kwamen op blitz-bezoek. Op een paar uur tijd heb ik ze zoveel mogelijk van de stad meegegeven om daarna even onderuit te zakken in een pizzeria van waaruit het richting tapasbar en daarna gezwind richting een uiterst hippe danstent ging. Het was een leuke avond, met weer eens zeer veel internationaal gezelschap. Ik denk dat Joke de smaak van Erasmus te pakken heeft…

Vrijdag dan begon het volgende avontuur: moeke zou ’s middags aankomen en voor drie dagen in Madrid vertoeven. Lekker relaxed, zo met moeder en dochter. Tenminste, dat dacht ik. Maar dat was buiten de fitheid van mijn moeder gerekend. Zonder ophouden voerde ze mij mee van de ene plek naar de andere. Geen park, gebouw of plein was veilig. Alles moest en zou ze gezien hebben! Groot was mijn vreugde toen ook zij op dag twee nood bleek te hebben aan een siësta en die dan ook werd ingelast. Hm misschien ben ik een beetje aan het overdrijven. En misschien was ik het wel die zoveel mogelijk van mijn stad wilde tonen om moeke toch maar te overtuigen van hoe hard ik het hier naar mijn zin heb. Hoe dan ook: het was een gezellig weekendje met veel babbelen en genieten.

Naast leuke dingen doen en weekenden lang heel Madrid doorkruisen is er natuurlijk ook nog de steeds alom aanwezige universiteit. Ik had mezelf als doel gesteld om meer met Spanjaarden te praten om zo een aantal inheemsen te leren kennen. Een reden was omdat het me leuker leek om ook af en toe met Spanjaarden te praten in de plaats van de hele tijd tussen Erasmussers te zitten. Een andere reden was dat ik stiekem hoopte dan ook hun nota’s te mogen lenen. Dat ging verrassend vlot. Na de les van vrijdag heb ik in de bus wat zitten keuvelen met drie Spaanse chicas die prompt al hun hulp aanboden en dat als iets nodig had ik het gerust altijd mocht vragen. Yes. Maar dat was nog maar een geruststelling. Ik heb nog andere vakken waar Spaanse hulp zeer welkom is. Daarom sprak ik maandag – na al mijn moed bijeen geraapt te hebben – een Spanjaard aan die me wel van het soort leek dat hij de meeste dingen die de prof vooraan aan het brabbelen is begrijpt. Zijn naam was José en hij zag er geen graten in om zijn nota’s e-mailsgewijs naar mij door te sturen. Leve José. Ik ben hem intussen nog een aantal keer toevallig tegen gekomen en ik vermoed da t ik geen al te foute indruk gemaakt heb door naar zijn nota’s te vragen want hij sprak toch tegen mij. One Spanjaard down, many more to go!

Maar daarover hoort u volgende keer dan wel weer. Voor nu kan ik u enkel nog meegeven dat u mij dit weekend niet in Madrid maar in Valencia zal kunnen vinden. Samen met Benni en Claudia (twee uiterst sympathieke Duitsers). Tot daarna!

15 okt 2007

Valladolid

Ik had beloofd verslag uit te brengen als ik naar Valladolid zou gaan... Bij deze!

Dit weekend was het feest in Spanje, 12 oktober is hier de nationale feestdag. Die dag ontdekte Colombus in 1492 Amerika en blijkbaar vinden die gekke Spanjaarden die ontdekking zo belangrijk om er dan maar meteen hun nationale feestdag van te maken. En omdat 12 oktober op een vrijdag valt was het hier puente (wat zoveel betekent als "de brug maken") Dat was een detail dat ik uit het oog verloren was toen ik mijn busrit naar Valladolid boekte. Normaal gezien ligt die stad op een dikke twee uur rijden van Madrid. Helaas deed ik er in de heenreis drie uur over. Op de terugweg duurde het opnieuw zo lang. Dat was spannend, want ik miste ei zo na de laatste metro naar huis. Wat een avontuur! De lange reistijden hadden gelukkig ook een positieve kant: na een paar uur op een veel te warme bus lijken zelfs Spanjaarden te ontdooien. Dat heeft mij twee keer een gesprekje met een authentieke Spanjaard opgeleverd, een ervan was zelfs zo vriendelijk om te helpen met mijn huiswerk!

Tot daar mijn reisomstandigheden, iets over de bestemming nu. Valladolid. Een gezellig stadje... waarbij de nadruk dient gelegd te worden op "gezellig" en niet op "stad". Er staan er aantal mooie gebouwen en ik ben er zeker van dat er af en toe zelfs wat te beleven valt! Alleen niet toen ik er was. Nadat Marieke mij de mooie plekjes van haar tijdelijke hometown had laten zien en mij had laten kennismaken met een een aantal van haar Erasmus-vrienden was de stad "op". Daarna was er plaats voor sporten op het strand (= een zandstrook aan de oever van de rivier), samen koken, heel lekker eten en heel veel slapen. Kuuroord Valladolid dus. Het was fijn om nog eens eens een vertrouwd maatje terug te zien maar ik was ook wel blij toen ik terug was in Madrid, een stad die volgens Marieke smog uitademt maar die hier voor mij toch zeer goed de rol van gezellig drukke thuishaven vervult!

Het volgend bezoek komt er vrijdag al aan! Moeke komt drie dagen naar hier om eens te kijken hoe haar oudste dochter het hier stelt. Ik houd u op de hoogte... Kijk in tussentijd gerust eens naar enkele foto's van de trip.

Marieke

Een gebouw (maar ik weet niet meer welk)



Poseren met de nieuwe jas

Fitnessen op het strand...... een eerste poging tot sportiviteit sinds aankomst in Spanje.
Eveneens een gebouw (en weer vergeten welk)Marieke
ik

Kiekjes

Omdat sommigen onder jullie mijn bewijsmateriaal van San Sebastian ontoereikend vonden, heb ik een beroep gedaan op mijn reisgenoten. Zij waren zo vriendelijk om mij ook hun foto's te laten publiceren. Ziehier bewijsmateriaal waarop u wel degelijk ook mijn persoon kan zien...

De baai van San Sebastian por la noche
Fotoshoot

Terrasje met een wel heel mooi uitzicht
Mooi stukje landschap
Elantxobe (of hoe de Basken houden van gekke namen)

8 okt 2007

Unief in 't Spaans

Lieve mensen,

Fijn om hier en daar te horen waaien dat er toch wat mensen zijn die deze blog volgen. Als dank voor uw trouw en uw bewijs van interesse: een nieuw hoe-het-met-mij-gaat-verhaaltje!

Intussen is de universiteit hier een volle week bezig en dat is toch wel even wennen. De vakantie is gedaan, het is werken geblazen. En wel al echt. De proffen hier vinden het blijkbaar leuk om taakjes te geven, zodat ik tegen volgende week al een mini-essaytje moet schrijven over Colombus. (in het Spaans is dat Colón) Opdracht: "Ga naar de Plaza de Colón en beschrijf wat je daar ziet." Dus ik zondagmiddag hop de metro in hop naar het bewuste plein. Ik voelde me weer eventjes helemaal toerist! Daar zo te staan in de zon, met pen en papier in de aanslag, oude monumenten uit het verleden bestuderend... Leuker dan de taken die we in Leuven moesten doen, dat staat vast! Naast mooie monumenten is de Plaza de Colón ook bekend om zijn skaterpopulatie. Terwijl ik daar dan mijn best stond te doen om een goede studente te zijn, voelde een van die Spaanse chicos zich blijkbaar geroepen om te stoppen met zijn skaterkunstjes en te vragen om mij te komen helpen. Vriendelijke jongens, die Spanjaarden. Naast deze originele en lichtjes amusante opdracht is het unief-leven hier helaas niet zo rooskleurig. Les volgen in het Spaans is niet zo'n lachertje, zo is reeds gebleken. Hopelijk maak ik snel Spaanse vrienden (of vriendinnen natuurlijk. hoewel...) zodat ik eens nota's kan lenen!
De proffen zijn tot nu toe wel oké maar vooral ook heel bijzonder. Zo is er een exemplaar dat hoorde toen ik uit Leuven kwam, spontaan begon te orakelen over de Belgische chocolade! Een ander exemplaar riep luidkeels voor de hele aula "Ah! Leuven!" (hij zei het zo, en niet in het Spaans, geloof me op mijn woord!) "Mei '68!" Menig Spaans student keek me wat bevreemdend aan toen ik de prof bevestigend toeknikte. Ach wat. Misschien heb ik wel niet zoveel vrienden nodig. Als de proffen mij maar tof vinden!

Gelukkig is er naast de universitaire hersenactiviteit ook nog plaats voor ontspanning. Gisteren bezocht ik het Prado (gratis op zondag!) en daarna was er tijd om gezellig onderuit te zakken in het Parque del Retiro. Daar is het op zondag echt supergezellig. Roffelende djembé-mensen en een handvol circusartiesten oefenen er dan hun kunnen. Lichte heimwee naar het Leuvense stadspark overviel me even... Tot het tot mij doordrong dat het 7 oktober was. Herfst dus. In Leuven zou er dan geen sprake meer zijn van tot 's avonds laat in de schemer in het park te zitten. En weg was de heimwee, lang leve Madrid! Het is hier dus terug erg mooi weer. Nadat ik vorige week eventjes vreesde dat de zomer definitief zijn biezen had gepakt, is hij nu weer terug. Deze week maken twee dakterras-feestjes hun opwachting. Iemand jaloers?

Bij een volgende gelegenheid en een iets stabielere internetverbinding zal ik nog eens proberen om nog wat foto's op deze blog te zwieren. Internet is iets raar in Spanje... Ze schijnen hier niet te weten dat dat iets is dat er "altijd" zou moeten zijn en niet zo eens om het uur en dan weer niet. Zucht.

was getekend,
Uw Spaanse dienaar

2 okt 2007

Road-trippin'

Terug van een trip naar het noorden, doorheen het prachtige Baskenland. Zaterdagavond kwamen we na een voorspoedige reis aan in San Sebastian, of zoals de Basken het zelf noemen: Donostia. Naast het pittoreske landschap zagen we ook een glimp van het 55e filmfestival. Cool. Na San Sebastian reden we langs de kustlijn verder tot we honger hadden en een plaatsje zochten om te eten. Helaas sluiten de restaurantjes in deze authentieke dorpjes blijkbaar iets vroeger dan die in Madrid... Honger dreef ons voort. Tenslotte kwamen we terecht in een klein cafeetje in Gernika, beter bekend als Guernica, het stadje dat in 1937 werd platgebombardeerd. Deze gebeurtenis leverde Picasso de nodige inspiratie om een meesterwerk te maken. Om maar te zeggen: waartoe honger in de nacht al niet leiden kan! Op de terugweg deden we ook nog Bilbao aan, in de hoop het Guggenheim museum te kunnen bezoeken. Dat bleek helaas gesloten maar ach, nu heb ik Bilbao ook gezien.

Kleine add: Tijdens de trip kon ik genieten van een uiterst gezellig internationaal gezelschap. Waren aanwezig: Julia (Duits), Gabriël (Duits), Dimitris (Griek), Jurema (Frans-Braziliaans), Philipe (Belg), Valerie (Belg) en Benni (Duits).

Hier enkele impressies...

San Sebastian
Sommigen konden de lokroep van de oceaan niet weerstaan
Suffen op het strand
Het - gesloten - Guggenheim MuseumTerug thuis in Madrid