Met plezier vlei ik me weer even neer in mijn bureaustoel om u over te berichten over mijn laatste lotgevallen...
Eerst en vooral: de Halloween party was wel oké. Na even de plaatselijke Chino-shop in te duiken, kon ik me verkleed als bruja (heks) naar de party begeven. Niet bijster origineel maar daar maalt toch niemand om. Het feestje was gezellig maar ik wandel nooit meer tijdens de nacht van Halloween alleen naar huis! Ik ben al geen held in het donker, dus hoeven ze er voor mij geen akelige Frankenstein-lookalikes en mensen met bebloed-geshminkte gezichten bovenop te gooien! Om deze nachtelijke shock te verwerken besloot ik me de volgende dagen dan maar op desserten te storten. Na al eens eerder op een feestje mijn gasten te verrassen met een applecrumble - die tussen haakjes heel wat succes kende - werden het dit keer pannenkoeken en chocomousse. Ik sta hier al bekend als de "dessertenmadam". La dolce vita zouden de italianen zeggen, ook al wonen die hier niet.
Naast het plezante is er natuurlijk ook (hoe kan het ook anders) nog steeds: la universidad! Ik sloeg een uitnodiging af om naar Sevilla te gaan het voorbije weekend, om mij plichtsbewust achter mijn boeken te zetten. Men zou me voor minder zot verklaren, ware het niet dat het echt nodig was. Spaanse boeken lezen neemt verdacht meer tijd in beslag dan je eerst zou vermoeden. Ook heb ik al menigmaal vervloekt dat ik vorig jaar geen cursus paleografie heb gevolgd, het zou nu bijzonder goed van pas komen om nota's van Spaanse collega's ontcijferen. En dan zijn er de taken! Die beginnen nu goed op gang te komen. Gisteren ging ik naar de professor van historia de america contemporánea om hem voor te leggen waarover ik graag zou willen werken. De man begon enthousiast boeken op te sommen die ik kon gebruiken, inclusief rek en schap waar in de bibliotheek ik die precies kan vinden. Bibliotheken waarvan hij overigens eveneens een opsommig gaf, inclusief wegbeschrijving en wat je moet doen om er binnen te geraken. En dan te bedenken dat ze er in Leuven een sport van maken om te checken of je wel helemaal zelfstandig de juiste boeken en artikels kan terugvinden. Heerlijk. Dan was er de prof van Historia de España desde 1939. Vanmorgen stonden we met vijf Erasmusstudenten aan zijn deur om te zeggen of we alstublieft dankuwel zouden mogen werken over de Spaanse pers ten tijde van de dood van Franco. O! Vijf Erasmussstudenten? Eens zien hoe hij ons zou kunnen helpen... En ook deze brave man begon terstond een opsomming te geven van alle kranten die we zeker moesten raadplegen, terwijl hij ons nog snel een video in de handen duwde die we zeker moesten zien. Eveneens geweldig. Helaas zijn er ook proffen die er iets overgaan in hun enthousiasme. Zo zat ik gisterenochtend rustig wat voor me uit te staren in de aula toen de professor aankondigde dat we binnenkort de film Daens gaan bekijken. Van Belgische makelij. O! Waren hier toevallig ook geen Belgen in de zaal? Ik en Colin (de Brusselaar die naast me eveneens wat voor zich uit zat te staren) steken aarzelend een hand op. Hebben jullie die film ook gezien? Geweldig! (aldus de prof, nadat we instemmend knikten) "Deze twee studenten gaan de introductie van de film op zich nemen!" Ja lap. De volgende keer zeg ik dat ik uit Oezbekistan kom.
Nog gisteren. Ik moest het één en ander kopen en het was mooi weer (het is hier zonder-trui-buitenlopen-weer! en dat in november!) dus ging ik op pad. Tijdens mijn tocht werd ik twee keer op een pijnlijke manier geconfronteerd met het feit dat ik de Spaanse taal blijkbaar toch nog niet zo machtig ben. In een eerste winkel bleek:
- kan u uw naam eens spellen aub?Eerst en vooral: de Halloween party was wel oké. Na even de plaatselijke Chino-shop in te duiken, kon ik me verkleed als bruja (heks) naar de party begeven. Niet bijster origineel maar daar maalt toch niemand om. Het feestje was gezellig maar ik wandel nooit meer tijdens de nacht van Halloween alleen naar huis! Ik ben al geen held in het donker, dus hoeven ze er voor mij geen akelige Frankenstein-lookalikes en mensen met bebloed-geshminkte gezichten bovenop te gooien! Om deze nachtelijke shock te verwerken besloot ik me de volgende dagen dan maar op desserten te storten. Na al eens eerder op een feestje mijn gasten te verrassen met een applecrumble - die tussen haakjes heel wat succes kende - werden het dit keer pannenkoeken en chocomousse. Ik sta hier al bekend als de "dessertenmadam". La dolce vita zouden de italianen zeggen, ook al wonen die hier niet.
Naast het plezante is er natuurlijk ook (hoe kan het ook anders) nog steeds: la universidad! Ik sloeg een uitnodiging af om naar Sevilla te gaan het voorbije weekend, om mij plichtsbewust achter mijn boeken te zetten. Men zou me voor minder zot verklaren, ware het niet dat het echt nodig was. Spaanse boeken lezen neemt verdacht meer tijd in beslag dan je eerst zou vermoeden. Ook heb ik al menigmaal vervloekt dat ik vorig jaar geen cursus paleografie heb gevolgd, het zou nu bijzonder goed van pas komen om nota's van Spaanse collega's ontcijferen. En dan zijn er de taken! Die beginnen nu goed op gang te komen. Gisteren ging ik naar de professor van historia de america contemporánea om hem voor te leggen waarover ik graag zou willen werken. De man begon enthousiast boeken op te sommen die ik kon gebruiken, inclusief rek en schap waar in de bibliotheek ik die precies kan vinden. Bibliotheken waarvan hij overigens eveneens een opsommig gaf, inclusief wegbeschrijving en wat je moet doen om er binnen te geraken. En dan te bedenken dat ze er in Leuven een sport van maken om te checken of je wel helemaal zelfstandig de juiste boeken en artikels kan terugvinden. Heerlijk. Dan was er de prof van Historia de España desde 1939. Vanmorgen stonden we met vijf Erasmusstudenten aan zijn deur om te zeggen of we alstublieft dankuwel zouden mogen werken over de Spaanse pers ten tijde van de dood van Franco. O! Vijf Erasmussstudenten? Eens zien hoe hij ons zou kunnen helpen... En ook deze brave man begon terstond een opsomming te geven van alle kranten die we zeker moesten raadplegen, terwijl hij ons nog snel een video in de handen duwde die we zeker moesten zien. Eveneens geweldig. Helaas zijn er ook proffen die er iets overgaan in hun enthousiasme. Zo zat ik gisterenochtend rustig wat voor me uit te staren in de aula toen de professor aankondigde dat we binnenkort de film Daens gaan bekijken. Van Belgische makelij. O! Waren hier toevallig ook geen Belgen in de zaal? Ik en Colin (de Brusselaar die naast me eveneens wat voor zich uit zat te staren) steken aarzelend een hand op. Hebben jullie die film ook gezien? Geweldig! (aldus de prof, nadat we instemmend knikten) "Deze twee studenten gaan de introductie van de film op zich nemen!" Ja lap. De volgende keer zeg ik dat ik uit Oezbekistan kom.
Nog gisteren. Ik moest het één en ander kopen en het was mooi weer (het is hier zonder-trui-buitenlopen-weer! en dat in november!) dus ging ik op pad. Tijdens mijn tocht werd ik twee keer op een pijnlijke manier geconfronteerd met het feit dat ik de Spaanse taal blijkbaar toch nog niet zo machtig ben. In een eerste winkel bleek:
> h...e...r...
- n?
> nee, RRR.
- ah, ...l?
> nee, R! als in: rrrrio
- ... kan u het anders eens opschrijven?
Ik dacht dat ik iets kreeg! De natuur mag mij dan de gave onthouden hebben om de Spaanse/Vaamse (wat u wil) 'R' op een deftige manier uit te spreken, de wereld hoeft mij daarom nog niet schaamteloos uit te lachen! Soit. Ik zette mijn tocht - ietwat ontmoedigd door dit incident - verder, richting El corte Inglés. Op zoek naar soep.
> Hola señor. Puede ayudarme? Busco supo.- Supo?
Hij begreep mij niet. Dus begon ik zo goed en zo kwaad als ik kon uit te leggen dat ik soep zocht. Soep. Iets om te eten, met groenten en water. Een vloeistof. En het is warm. De man begreep me niet en besloot dus wat collega's ter hulp te roepen. Het duurde tot er zo'n achttal El Corte Inglés-exemplaren rondom mij verzameld waren vooraleer één van hen riep: "Aaah! SOPA!" Het schaamrood werkte zich langzaam omhoog richting mijn wangen. Hm. Ja. Sopa kan natuurlijk ook het Spaanse woord voor soep zijn. Boodschap aan mezelf: denk vooral nog niet dat je voldoende Spaans kan om je woordenboek al thuis te laten. Nochtans, op andere momenten laat mijn taalkennis me dan weer niet in de steek. Probeer maar eens aan een Spanjaard uit te leggen waarom België nog steeds geen regering heeft en waar Brussel-Halle-Vilvoorde daar dan precies bij komt kijken. Gisteren deed ik het en ik denk dat de Spanjaard in kwestie me wel begreep. Ofwel was hij gewoon te vriendelijk. Ik had hem even tevoren namelijk bericht over mijn genante El Corté Ingles-avontuur.
Hasta luego!
6 opmerkingen:
Herrie!
wat leuk dat ik jou eens virtueel tegenkom!
ik zit dus ook op erasmus, in berlijn, en het is gewoon ongelooflijk hoeveel herkenbaars je vertelt: meer reizen en uitgaan dan studeren, denken dat je spaans/duits kent hoewel boeken lezen nogal heel veel langer duurt dan je denkt, aan buitenlanders uitleggen wat BHV is, meer (belgische) erasmusstudenten leren kennen dan "echte" waarvan je notities wil kunnen lenen...
ik hoop dat het daar even cool is als hier, namelijk heel cool, super cool, om nooit meer weg te gaan cool! (behalve dan omdat je je vrienden in leuven mist)
super veel groetjes van elisabeth
(ge weet wel, die rare uit het middelbaar)
ps naar t schijnt zit nele in parijs, is dat zo? heeft ze toevallig ook een blog?
Elisabeth!
Da's waar jij bent ook in Erasmus-land. Ik was het bijna vergeten. In Berlijn zelfs! Dan kom jij daar misschien zelfs nog meer Duitsers tegen dan ik hier in Madrid (ik zweer het u: het zit er hier vol mee) Blijf je daar dan ook voor een jaar? En Nele heeft geen blog. Wel msn, alwaar ik haar al een aantal keren virtueel tegen het lijf ben gelopen en te weten kwam dat ze het bijzonder goed maakt.
Blij u van dienst te kunnen geweest zijn en amuseer je nog, daar in Berlijn. Erasmus is de tijd van uw leven!
Herlinde,
mevrouw, ik lees met zooovel plezier altijd uw avonturen. Ge worstelt misschien nog met het spaans, maar daar tegenover staat wel dat je geweldig leuk schrijft over madrid.
Ik hoop dat het je daar gewoon telkens beter en beter blijft afgaan. Maar dat je uiteindelijk toch ook wel weer naar Belgie wil komen. De grootste Erasmus-opgave lijkt me wel... als ik lees hoe goed je het stelt.
Ik ben hier mijn laatste twee maanden Belgie/Koning Kevin in gegaan. Eergisteren was er het 'Icafe', nieuwsoortig initiatief: Tine gaat op cafe, en alle instructeurs die zin hebben gaan mee... Het was gezellig. (dit om je van mijn kant toch ook een beetje jaloers te maken he).
Er is ook een opvolger bekend, Simon. Een neef van Ben, en huisgenoot van Jan, prima aanwinst zowiezo! je zal hem wel leren kennen als je terug bent uit Madrid.
En dan nog dit: al die spaanse avonturen, het geeft me zin om er zelf ook in te vliegen. En dat soep 'Sopa' en niet 'supo' is vergeet ik niet...merci voor de waarschuwing ;-)
HOudu nog goe! en veel inspiratie gewenst bij de introductie van Daens. Vertel zeker hoe dat geweest is he! En of de dub-versie op iets trok!!
Liefs,
TIne
het is me wel al eens opgevallen dat hier behoorlijk veel duitsers rondlopen ja, meer dan spanjaarden zelfs.
ik ben wel lichtjes jaloers op het klimaat ginder, hier is dit weekend namelijk de eerste sneeuw gevallen... om het nog duidelijker te stellen: in mijn reisgids staat dat berlijn veel weg heeft van het klimaat van moskou (ja u leest het goed). het is hier dus KOUD.
ik blijf hier één semester, ik had geen keuze. zo is dat aan onze faculteit: geschiedenissers moeten en zullen een gans jaar op erasmus gaan, taal- en letterkundigen worden na een half jaar weer thuis verwacht... helaas. doe heel veel groetjes aan nele als je ze nog eens virtueel tegenkomt, en aan iedereen daar die van mijn groeten zou opbeuren! (je weet maar nooit dat er zulke mensen zijn)
Ik ben heel toevallig op je weblog gekomen. Ik doe mijn derde jaar geschiedenis in Sevilla, en ik moet zeggen, sommige dingen zijn zo herkenbaar. Zeker wat betreft de taal en de behulpzame spanjaarden wat betreft notities :)
Een reactie posten