Na bijna drie weken slecht weer (voor de statistieken: dit zou de natste meimaand in 30 jaar geweest zijn) lijkt het tij nu eindelijk te zijn gekeerd en komt de warme mardileense zon heerlijk cynisch door de wolken piepen. Achter je bureautje zitten als het eigenlijk weer is om in het park te liggen - u zult het zeker met me eens zijn- is geen evidentie. Om toe te geven aan die verleiding, kom ik dus af en toe eens buiten. Om te doen alsof de dingen die ik dan meemaak ook interessant zijn, schrijf ik ze hier voor u neer.
Na negen maanden Madrid zijn er blijkbaar nog altijd nieuwe - en vooral hoogst exclusieve - buurten waar ik nog nooit was geweest. Nadat ik vrijdagavond met mijn tante en nonkel nog bewonderend naar het melkwitte hotel op Plaza Santa Anna zat te kijken, stond ik zaterdagavond na menig dienster en portier om de tuin te hebben geleid, plots zelf op het meest exclusieve penthouse-terras van de stad (aldus de folder). Ha! Nooit eerder zat ik op een dak in een sofa onder een palmboom genietend van het uitzicht over Madrid.
De stad die trouwens elke keer weer net dat beetje vertrouwder wordt. Bij het naar de winkel gaan, 's nachts door de straten wandelen of het uit de metro stappen toevallig mensen tegenkomen die je kent is fijn. Zeker als dat dan ook nog eens Spanjaarden zijn! Inburgering? Geslaagd. Hoewel, er zijn toch nog steeds dingen die me blijven verbazen. Zo was er gisteren de prof die vroeg hoeveel we onszelf zouden geven als we zelf onze punten mochten kiezen. Janne - nog steeds mijn Finse aulagenoot - antwoordt dan beleefd: "Ik zou al blij zijn met een 5/10 meneer", waarop de prof zich vragend tot mij richt en ik zeg "Ik niet, liever wat meer als het voor u hetzelfde is." De tijd zal uitwijzen of dat een goedgeplaatst antwoord was. Andere rariteit was toen ik vanmorgen naar het journaal keek en waar ik bij de plaatselijke Wim de Vilder een goed weggemoffeld gouden kettinkje ontdekte! Hippe trend of slechte smaak? Ik opteer voor het laatste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten