Over bezoek (2) en zomer

Als de klok weer een uur wordt vooruitgedraaid, als lang in het park te liggen risicio's op een zonneslag met zich meebrengt, als je om tien uur 's avonds nog je deur uitkan zonder trui aan, als huiden wat bruiner en gezichten wat vrolijker worden... Als dat allemaal zomer is, dan is het hier zover. Met grote vreugde meld ik u dan ook haar intrede. En als binnenkort alle toeristen weer weg zijn, die pleinen en parken inpalmen om zon te kloppen alsof hun leven ervan af hangt, hebben de Madrilenen (ik voel mezelf zo vrij om mij nog even bij deze bevolkingsgroep te rekenen) de stad weer voor zich alleen!

Al stak het toerist-gehalte vorige week ook bij mij wel weer de kop op, toen de voltallige familie hier op bezoek was en ik tussen de lessen door met hen de stad doorkruiste. Ik zag met hen nogmaals het het koninklijk paleis (enkel van de buitenkant deze keer, wegens te veel andere toeristen die allemaal voor ons in de rij stonden), liep nogmaals door het Prado en ontdekte een nieuw park dat iets weghad van de tuinen van Versailles maar dan in het klein. Madrid, het blijft verbazen. Onder het motto "doe het eens andersom" liet ik mijn kotgenoten voor twee dagen achter en ging bij mijn bezoekers logeren. Nog eens samen met de broer en zussen gezelschapsspelletjes spelen, 's ochtends samen ontbijten, 's avonds samen gaan eten. Het was plezant om ze eens allemaal hier te hebben. Volgens mij hebben zij er ook van genoten. Vraagt u gerust eens na.

Nu is het wel even welletjes geweest met al die bezoekers. Deze maand wordt het weer erasmus ten top. Met picknicken in het park en uitgaan met onbekende mensen waar je dan eens een gezellig babbelke mee slaat. Het koorproject heb ik intussen trouwens alweer gelaten voor wat het was, het lag me toch niet helemaal. Terug naar de basics! Maar eerst, u raadt het al, een kleine selectie fotomateriaal:

Las hermanas: Nele (l.), Annelies en ikzelf

Ouders en broer.

Ik en mijn kleine (?) zus.
(ze groeien als kool, meneer)