Geblokt

Nu mijn eerste examen en daarmee ook al een groot deel van mijn examens eropzit, neem ik even mijn tijd om u daarover te berichten. Examens zijn net zoals vorige keer blijkbaar een fenomeen waar toch niet in elke cultuur op dezelfde manier mee wordt omgesprongen. Toen ik vrijdagavond aanstalten maakte om eens op een deftig uur te gaan slapen, keek Pablo me enigzins bezorgd aan. Of ik niet uitga, het is tenslotte toch vrijdag? De volgende ochtend botste ik in alle vroegte vol studie-ijver tegen Carolina aan, die vroeg waarom ik in godsnaam zo vroeg al wakker was. Tja. En terwijl de gemiddelde Leuvense student de dag (of nacht) voor zijn examen nog hopen leerstof en evenveel liters koffie vewerkt, heeft de Madrileense tegenhanger tijd om haar zesendertigjarige liefje te leren hoe hij zijn hemden moet strijken. Ik kan me er enkel over verbazen. Maar net dankzij die vrijere definitie van studentenlabeur kon er zaterdagavond door een aantal energiekelingen een stapje in de wereld worden gezet, dit keer ging dat richting jazzconcert. En zoals gezegd, nu dit examen achter de rug is kabbelt de rest van de examenreeks tegen een zeer rustig tempo verder tot ik op 23 juni definitief de boeken mag dichtdoen. Om mezelf wat te vermaken zit ik dan af en toe op m'n dakterras (een concept dat ik trouwens ook echt in België wil introduceren). Omdat ik vind dat ik het land niet mag verlaten zonder minstens eens een Spaans boek gelezen te hebben, is dat dan sporadisch zelfs in het gezelschap van ene Gabriel García Márquez.

Bij deze is trouwens ook het aftellen begonnen. "Och, doe er toch niet zo dramatisch over," hoor ik u zo denken. "Ge wist van bij 't begin dat het maar voor even was" "Ge hebt het leuk gehad maar nu is het welletjes geweest, komt maar rap terug naar huis" Reacties die ik stuk voor stuk beaam. Overschot van gelijk. En toch.