Blij dat u ook nu weer even een nieuwsgierige blik op mijn blog komt werpen. Als u dat nog een maand volhoudt, bent u werkelijk de beste. Dan hebt u er samen met mij het volledige erasmusavontuur opzitten. Het aftellen is begonnen, helaas. Maar voor het zover is, probeer ik mijn wedevaren toch nog graag even aan de man te brengen. Vandaag geblogd: Granada.
De allerlaatste trip op Spaanse bodem ging opnieuw richting zuiden, waar ik mijn hart aan Andalucía heb verloren. Een tweede keer met veel plezier de bus op richting Granada, alwaar ik zeer hartelijk verwelkomd werd door twee splinternieuwe Granadezen: Tine en Thomas waren gastvrouw en gastheer van dienst. Samen met Tine - en het kleine mensje in haar buik - heb ik de stad doorkruist, struikelend over abnormaal veel hippies en trouwpartijen. Granada met haar Albaícin, Alhambra en haar Sierra Nevada. Waar zon en gratis tapas troef zijn. Ik zou er rustig kunnen aarden, hopelijk denken Tine en Thomas daar ook zo over.
Terug in Madrid dan, waar de laatste twee weken les zijn ingegaan. En hoe! Tijdens mentalidades y creencias luisterden we anderhalf uur lang naar muziekfragmenten, van Mozart over Chopin tot wat gerammel van deze eeuw, waaruit we dan de ideeën van de componist en de heersende tijdsgeest moesten zien te puren. Ander leuks (maar niet heus) zijn de lessen van mundo actual, waar de prof al een volle week pure fysica uit de doeken staat te doen. En omdat de lessen door al dat geks nog wat leger zijn dan anders is het des te moeilijker om een geeuw of meewarige glimlach voor de prof in kwestie verborgen te houden. Een leukere man en mijn absolute favoriet is die van integración europea: "Aha! Onze erasmusstudent uit België! Vertel eens, wat zeggen ze in jouw land als je zegt dat je op erasmus gaat naar Spanje?" "Pues... Dat ik veel zon en sangria ga zien, meneer" "Hm. En kloppen die vooroordelen ook, vind je?" "Ja, meneer." Tot daar het gesprek.
Europese integratie, ik ben er trouwens een fan van. Het Europese vriendenbestand dat ik dit jaar heb opgebouwd, begint zijn vruchten af te werpen, vergeeft u me de uitdrukking. Er zijn al aanbiedingen om in september terug te keren naar het land van zon en sangria om samen met een handvol spanjaarden nog een tripje te placeren. Of er is de Griek die al aanbood om in september een tocht langsheen de mooiste eilanden van zijn Griekenland te maken. Of de Duitser die zin heeft in een reis doorheen Oost-Europa. Misschien een overaanbod, maar ik ben daar niet rouwig om. Het laatste wat ik wil is de reiskriebel verliezen die ik hier heb opgelopen.
Over reiskriebels gesproken, op aandringen van derden die dit weekend afzakken naar Madrid: een rechtzetting. Het "laatste" bezoek van vorige keer was nog niet helemaal het laatste. Mijn tante en nonkel die dit weekend afzakken naar Madrid worden uiteraard als volwaardig bezoek beschouwd. Dat ze er van mogen genieten! Net als de Belgische studenten die ginder al volop aan het blokken zijn. Geniet ervan. En vooral ook veel succes.
De allerlaatste trip op Spaanse bodem ging opnieuw richting zuiden, waar ik mijn hart aan Andalucía heb verloren. Een tweede keer met veel plezier de bus op richting Granada, alwaar ik zeer hartelijk verwelkomd werd door twee splinternieuwe Granadezen: Tine en Thomas waren gastvrouw en gastheer van dienst. Samen met Tine - en het kleine mensje in haar buik - heb ik de stad doorkruist, struikelend over abnormaal veel hippies en trouwpartijen. Granada met haar Albaícin, Alhambra en haar Sierra Nevada. Waar zon en gratis tapas troef zijn. Ik zou er rustig kunnen aarden, hopelijk denken Tine en Thomas daar ook zo over.
Terug in Madrid dan, waar de laatste twee weken les zijn ingegaan. En hoe! Tijdens mentalidades y creencias luisterden we anderhalf uur lang naar muziekfragmenten, van Mozart over Chopin tot wat gerammel van deze eeuw, waaruit we dan de ideeën van de componist en de heersende tijdsgeest moesten zien te puren. Ander leuks (maar niet heus) zijn de lessen van mundo actual, waar de prof al een volle week pure fysica uit de doeken staat te doen. En omdat de lessen door al dat geks nog wat leger zijn dan anders is het des te moeilijker om een geeuw of meewarige glimlach voor de prof in kwestie verborgen te houden. Een leukere man en mijn absolute favoriet is die van integración europea: "Aha! Onze erasmusstudent uit België! Vertel eens, wat zeggen ze in jouw land als je zegt dat je op erasmus gaat naar Spanje?" "Pues... Dat ik veel zon en sangria ga zien, meneer" "Hm. En kloppen die vooroordelen ook, vind je?" "Ja, meneer." Tot daar het gesprek.
Europese integratie, ik ben er trouwens een fan van. Het Europese vriendenbestand dat ik dit jaar heb opgebouwd, begint zijn vruchten af te werpen, vergeeft u me de uitdrukking. Er zijn al aanbiedingen om in september terug te keren naar het land van zon en sangria om samen met een handvol spanjaarden nog een tripje te placeren. Of er is de Griek die al aanbood om in september een tocht langsheen de mooiste eilanden van zijn Griekenland te maken. Of de Duitser die zin heeft in een reis doorheen Oost-Europa. Misschien een overaanbod, maar ik ben daar niet rouwig om. Het laatste wat ik wil is de reiskriebel verliezen die ik hier heb opgelopen.
Over reiskriebels gesproken, op aandringen van derden die dit weekend afzakken naar Madrid: een rechtzetting. Het "laatste" bezoek van vorige keer was nog niet helemaal het laatste. Mijn tante en nonkel die dit weekend afzakken naar Madrid worden uiteraard als volwaardig bezoek beschouwd. Dat ze er van mogen genieten! Net als de Belgische studenten die ginder al volop aan het blokken zijn. Geniet ervan. En vooral ook veel succes.
1 opmerking:
dat bezoekje aan Tine, Thomas en klein kareltje klinkt wel bijzonder aanlokkelijk... Wie weet geraak ik daar nog in 2008.
Het nog een maand volhouden? Met alle plezier! Jammer dat je in België niet verder gaat bloggen :-)
Een reactie posten