Soms kan je niet meer op je zekerheden vertrouwen. Justine Henin stopt met tenissen en rare winden zorgden er de laatste week voor dat het in België warmer was dan hier. Gelukkig zijn er nog de puentes - verlengde weekends die we te danken hebben aan een of andere feestdag of heilige - waarop je kan blijven rekenen. Vandaag is het San Isidro, de patroonheilige van Madrid, die ervoor zorgt dat ik niet in de les van een of andere heldere expositie zit te genieten maar wel hier achter de computer mijn schrijven tot u richt.
De laatste week heb ik me vooral bezig gehouden met verder infiltreren in de Spaanse circuits. Als je eenmaal een aantal Spanjaarden tot je vrienden kan rekenen, komt de rest vanzelf. Ze tronen je mee naar feestjes allerhande en stellen je maar wat graag voor aan al hun vrienden, zo blijkt. En dan maar samen moppen tappen (een verschijnsel dat écht steeds beter begint te gaan) en proberen uit te leggen waarom Shakira in België toch écht niet zo'n heldin is als ze dat in Spanje wel lijkt te zijn.
Naast al dat Spaans jolijt lijkt het wel alsof iedereen van overal plots op bezoek komt. Een aantal erasmusvrienden van het eerste semester beslisten dat dit de beste maand leek om nog eens de Madrileense sfeer te komen opsnuiven. Heel leuk om die mensen terug te zien maar té massaal naar hier komen overvliegen moeten ze toch ook niet doen. Kwestie van af en toe ook nog eens een beetje werk te kunnen verzetten voor school. Ah, de school! Deze week was het even spannend toen we met een groepje ontdekte dat de deadline voor een bepaalde taak 14 mei was en dat we dat glad vergeten waren. Consequentie in Leuven voor het te laat inleveren van een taak? Per dag x aantal punten eraf. Fenomeen in Spanje? Een professor die zich nauwelijks lijkt te herinneren voor wanneer de bewuste taak ook alweer was. Lang leve Spanje!
Al is dat "lang" stilaan wat relatief aan het worden. Ik probeer er nog niet teveel aan te denken en het allerminst hardop uit te spreken. Als ik me dan toch niet kan bedwingen en zeg dat mijn tijd in Madrid stilaan begint te korten, vallen gesprekken even stil, er wordt een troostende hand op mijn schouder gelegd en beloofd dat er in Madrid steeds mensen zullen zijn naar wie ik mag terugkeren. Als dat niet mooi is. Maar zoals gezegd: dat is gelukkig nog niet voor morgen. Eerst nog: bezoek van Arne die vanuit Wenen komt overgevlogen. En daarna: bezoek aan Tine in Granada. Nog veel moois om naar uit te kijken, u leest het dan wel weer.
De laatste week heb ik me vooral bezig gehouden met verder infiltreren in de Spaanse circuits. Als je eenmaal een aantal Spanjaarden tot je vrienden kan rekenen, komt de rest vanzelf. Ze tronen je mee naar feestjes allerhande en stellen je maar wat graag voor aan al hun vrienden, zo blijkt. En dan maar samen moppen tappen (een verschijnsel dat écht steeds beter begint te gaan) en proberen uit te leggen waarom Shakira in België toch écht niet zo'n heldin is als ze dat in Spanje wel lijkt te zijn.
Naast al dat Spaans jolijt lijkt het wel alsof iedereen van overal plots op bezoek komt. Een aantal erasmusvrienden van het eerste semester beslisten dat dit de beste maand leek om nog eens de Madrileense sfeer te komen opsnuiven. Heel leuk om die mensen terug te zien maar té massaal naar hier komen overvliegen moeten ze toch ook niet doen. Kwestie van af en toe ook nog eens een beetje werk te kunnen verzetten voor school. Ah, de school! Deze week was het even spannend toen we met een groepje ontdekte dat de deadline voor een bepaalde taak 14 mei was en dat we dat glad vergeten waren. Consequentie in Leuven voor het te laat inleveren van een taak? Per dag x aantal punten eraf. Fenomeen in Spanje? Een professor die zich nauwelijks lijkt te herinneren voor wanneer de bewuste taak ook alweer was. Lang leve Spanje!
Al is dat "lang" stilaan wat relatief aan het worden. Ik probeer er nog niet teveel aan te denken en het allerminst hardop uit te spreken. Als ik me dan toch niet kan bedwingen en zeg dat mijn tijd in Madrid stilaan begint te korten, vallen gesprekken even stil, er wordt een troostende hand op mijn schouder gelegd en beloofd dat er in Madrid steeds mensen zullen zijn naar wie ik mag terugkeren. Als dat niet mooi is. Maar zoals gezegd: dat is gelukkig nog niet voor morgen. Eerst nog: bezoek van Arne die vanuit Wenen komt overgevlogen. En daarna: bezoek aan Tine in Granada. Nog veel moois om naar uit te kijken, u leest het dan wel weer.
1 opmerking:
Ja! Ik had dan toch beter eerst je blog gelezen voor ik mailde... Wat fijn om in tussen al die andere bruisende avonturen aangekondigd te worden!!
Ik heb ondertussen het (niet meer zoooo) koude Madison voor zomers Belgie ingeruild. En ook daar beginnen de dagen alweer van de te korten. Het is gewoon enorm fijn om vrienden terug te zien, de familie mijn fiere buik te tonen, en te genieten van de zon; Is het echt warmer hier dan in Madrid? Povrecita! ;-)
Maar ik hoor en zie je binnenkort he! Jeeeeuj!
Liefs.
Een reactie posten