Nog wat

Nu het leven voor eventjes hoofdzakelijk bestaat uit mijn tijd (studerend?) in mijn kamer opconsumerend, kan ik u niet al te veel heugelijke nieuwtjes brengen over flitsende gebeurtenissen of prachtige reizen. Dit ietwat trieste gegeven betekent echter niet dat ik de laatste tijd helemaal niets ondernam. Vorige week raapte ik al mijn Spaanse moed bij elkaar en ging mezelf aanmelden bij het universiteitskoor, met de nederige vraag of ik misschien zou mogen meezingen in het tweede semester. Waarom wil iemand nu in godsnaam in een Spaans koor gaan zingen en tussen de Spanjaarden gaan zitten als er erasmussers van overal in Europa verkrijgbaar zijn? Wel, om te beginnen laat een groot stuk van dat bonte internationale gezelschap mij binnenkort achter in dit Spaanse oord. Dus moest ik op zoek naar een nieuwe bron die aangeboord kon worden wat sociale aangelegenheden betreft. Het is dus het koor geworden. We zullen zien wat het geeft. Ten tweede, het zijn Spanjaarden. Goed voor ontwikkeling van taal en furie dus. Beiden komen altijd van pas! Maar goed, ik zei dus dat ik mijn tijd hier voornamelijk op mijn kamer doorbreng, pogingen ondernemend om de examens hier tot een goed einde te brengen. Examens, een concept dat Spanjaarden niet helemaal lijken te snappen. Als ik 's ochtends vroeger dan normaal opsta om op tijd te beginnen leren - iets wat thuis in Leuven steeds toegejuicht werd en op heugelijk hoerageroep van mijn ouders werd onthaald - vragen mijn kotgenoten waarom ik zo vroeg opsta. Als ik dan antwoord dat het examens zijn, kijken ze eens vreemd. De Spaanse student lijkt over het algemeen ook iets minder onder het fenomeen 'examen' te lijden. Dat alles in hun taal in het hoofd gepompt dient te worden, zit er misschien wel voor iets tussen.

Ik ben er mij van bewust dat deze blog al lange tijd niet meer werd aangevuld door beeldmateriaal. Zoals gezegd komt dat enerzijds omdat er recentelijk door ondergetekende geen tripjes meer werden ondernomen. Anderzijds is er al lang geen bezoek meer geweest. Maar veegt uw tranen weg en bergt op die zakdoek: daar komt bijzonder snel verandering in! Tijdens mijn examens - u leest het goed - zal ik nieuwe gasten verwelkomen. Ik zal hen aansporen om af en toe eens hun fototoestel boven te halen en daarna met het verzamelde materiaal mijn blog wat opfleuren. Wie toch graag al iets visueels heeft, kan al eens gaan kijken naar dit reclamespotje betreffende de Madrileense metro, dan kan u zich toch eventjes een beetje in mijn leefwereld inleven. Iets realistischer in beeld gebracht is het nieuwstje clipje van Manu Chao. De bar Palentino die u daar ziet bevindt zich aan het einde van mijn straat. De mevrouwen die u ziet paraderen zijn ook echt. Ik passeer er dagelijks maar verder heb ik er niets mee te maken.

Dan rest mij enkel nog de studenten aldaar te feliciteren met hun recentelijk verworven vrijheid. Geniet ervan. Mailtjes met steunbetuigingen aan het adres van alle minder gelukkigen - zijnde ikzelf - zijn welkom