Eindelijk was het dan zo ver. Het moment waar ik al maanden naartoe leefde. De reden van mijn bestaan als student. De kern van mijn zijn: een examen! Na afloop van die twee uur puur genieten kwam er een medestudent vragen of het gegaan was. "Wow. Ik had nog geluk dat ik een Spanjaard ben, zo wist ik wel een paar dingen. Maar als buitenlander? Wat een moeilijk examen." Ik wilde de jongen er nog op attent maken dat we het een heel semester lang over Franco hadden gehad en het dan toch ook logisch was dat we een vraag kregen die over Franco ging, maar ik bespaarde mezelf de moeite en knikte instemmend. Eén gedaan nog drie te gaan. Het tweede ging redelijk. Het derde ook. Tenminste, dat dacht ik. Na dit keer slechts anderhalf puur genieten (de professor kreeg het wat op zijn heupen dat we er zo lang over deden om het examen te maken) gaf ik mijn examen ietwat voldaan aan de professor. Inclusief de zestien taken - geen al te grote, maar toch - die we gedurende het hele semester moesten maken. De professor kijkt me glimlachend aan - ik had het toen al moeten voelen aankomen - en spreekt volgende woorden: "Wacht buiten een kwartiertje en dan kom ik meteen de punten bekendmaken" Een wee gevoel in mijn maag. "Maar hoe...?" Regel één: spreek nooit een professor tegen. Ik glimlach terug en ga aan de deur staan wachten, samen met de andere ietwat beduusde studenten. Tien minuten later komt de man het lokaal uitgehopt en roept ons allemaal samen. "Slecht nieuws. Iedereen heeft 5/10" Wow. Straf. Die man kon op tien minuten tijd ál onze examens nakijken, inclusief iedereen zijn zestien taken? "Ik weet dat jullie beter kunnen doen en verwacht jullie dan ook op 5 maart voor een nieuw examen".
Jamaarhee! Op zo'n moment voel je dan een kleine zweem van frustratie ergens diep in u naar boven borrelen. Omwille van de 5/10? Nee hoor. Daar kan ik best mee leven, dat betekent namelijk zoveel als "geslaagd". Wel omdat ik voor dat vak studeerde en mijn bezoekers mijn gastvrijheid en mezelf de zon van mijn dakterras heb ontzegd. En dan kan die brave professor niet eens het respect voor zijn studenten opbrengen om hun examens minstens eens te lezen? Dat kan er bij mij niet in. Mij zal hij niet terugzien op zijn tweede examen. Een 5 is goed voor mij meneer, u wordt bedankt.
En nu maar hopen dat er op 5 maart veel zon is op mijn dakterras.
Jamaarhee! Op zo'n moment voel je dan een kleine zweem van frustratie ergens diep in u naar boven borrelen. Omwille van de 5/10? Nee hoor. Daar kan ik best mee leven, dat betekent namelijk zoveel als "geslaagd". Wel omdat ik voor dat vak studeerde en mijn bezoekers mijn gastvrijheid en mezelf de zon van mijn dakterras heb ontzegd. En dan kan die brave professor niet eens het respect voor zijn studenten opbrengen om hun examens minstens eens te lezen? Dat kan er bij mij niet in. Mij zal hij niet terugzien op zijn tweede examen. Een 5 is goed voor mij meneer, u wordt bedankt.
En nu maar hopen dat er op 5 maart veel zon is op mijn dakterras.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten